مقالة حاضر، رقابتهای آلمان، عثمانی و بریتانیا برای تسلط بر مناطق نفتخیز قفقاز پس از انقلاب بلشویکی روسیه را به بحث میگذارد و تأثیر این رقابتها را بر سرنوشت منطقه ارزیابی میکند. در این راستا، اهمیت استراتژیک منطقه از منظر سه قدرت بزرگ یادشده بررسی میشود و نیروی پیشبرنده سیاست بریتانیا در قفقاز یعنی نیروی شمال ایران موسوم به دنسترفورس معرفی شده و نقش آن در رقابتهای منطقهای قدرتهای جهانی مطالعه میشود. مقاله نشان میدهد دنسترفورس بهرغم حضور کوتاهمدت چندماههاش در قفقاز، توانست به هدف اصلی خویش که ممانعت از نفوذ آلمان و عثمانی در مستعمرات بریتانیا در شرق بود، جامة عمل بپوشاند؛ یکی از مهمترین دلایل این موفقیت، شکست آلمان در جنگ اول جهانی و متعاقب آن خروج نیروهای عثمانی از قفقاز بود.