اکرم کریمزاده اصفهانی
چکیده
هر متنی با اغراض خاصی نوشته میشود و آگاهانه گفتمان، قدرت و سلطه خود را در بین خوانندگان و مخاطبان، رقیبان و مخالفان گسترش میدهد. متون داستانی نیز این گونهاند. از زمره این متون عالمآرای شاه اسماعیل ...
بیشتر
هر متنی با اغراض خاصی نوشته میشود و آگاهانه گفتمان، قدرت و سلطه خود را در بین خوانندگان و مخاطبان، رقیبان و مخالفان گسترش میدهد. متون داستانی نیز این گونهاند. از زمره این متون عالمآرای شاه اسماعیل است که روایت حماسی ویژهای از نحوه به قدرت رسیدن شاه اسماعیل، روند پیوسته و سریع پیشرفت او و تبدیل شدنش به نمادی از قدرت و شجاعت است. یکی از ابزارهای پدیدآور چنین روایتی، نامههایی است که در فحوای مطالب این کتاب مندرجاند و با بررسی دقیق آنها میتوان به اغراض خاص و نحوه تفکر مؤلف پی برد. در این بررسی با الهامگیری از مدل تحلیل گفتمان انتقادی فرکلاف (در سه سطح توصیف، تفسیر و تبیین) و با توجه به بلاغت فارسی، مدلی با رویکرد بومی طراحی شده است؛ متن در سطح زبانی و بلاغی توصیف شده و با قیاس بین عالمآرا و دیگر منابع این دوره، میزان تأثیر و تأثّر هدفمند آنها بررسی و سپس به تبیین اغراض مؤلف و نزاعهای گفتمانی پرداخته شده است. در این نامهها روند کسب و حفظ قدرت و منازعات میان صفویان با مدعیان داخلی سلطنت، تیموریان، ازبکان، گورکانیان و عثمانی بازنمایی شده است. از نتایج این پژوهش اثباتِ همبستگیِ منفیِ بزرگنمایی و اغراق در نشان دادن شایستگیهای فرمانروایی در شاه اسماعیل و در مقابل کمرنگسازی همین ویژگیها در مخالفان و رقیبان وی است. روند صعودی قدرتگیری شاه اسماعیل، پس از شکست چالدران متوقف میشود و متن عالمآرا بیشتر به روایت ضعف رقیبان میپردازد. نامههای شخص شاه اسماعیل پس از این واقعه ـ برای القای گفتمان صفوی ـ به نحو چشمگیری کاهش یافته است.
