فصلنامة پژوهشهای علوم تاریخی دانشکدة ادبیّات و علوم انسانی دانشگاه تهران، نشریه‌ای علمی ـ پژوهشی است که در سال، حداکثر در چهار شماره منتشر میشود.
ویژگیهای کلّی مقالة مورد پذیرش
مقاله باید نتیجة تحقیقات نویسنده (یا نویسندگان) بوده و در نشریّة دیگری منتشر نشده باشد و مادامی که داوری آن در این نشریه به پایان نرسیده، به مجله دیگری ارسال نشود.
پذیرش مقاله برای چاپ، با تأیید هیئت تحریریّة مجله است و بعد از داوری، صلاحیّت طبع آن اعلام خواهد شد.
مسئولیت صحّت نوشته‌ها با خودِ نویسنده (یا نویسندگان) است.
مقاله باید بر یک رویِ صفحة استاندارد (30×21 سانتیمتر) ، با قلم ب- نازنین و اندازة 13، فرمت word، تنظیم حواشی مطابق با نمونه (بالا و پایین 5 سانتیمتر و چپ و راست 4/5سانتیمتر) و فاصله بین خطوط single، در حداکثر ۲۰ صفحه (۲۴ سطر ) تهیه و ارسال شود.
صفحة اول باید شامل نام و نشانیِ کامل، شمارة تلفن، نشانی پست الکترونیک، محل خدمت و مرتبة علمی نویسندة مقاله باشد.
در صورتی که مقاله برگرفته از پایان نامة نویسنده باشد، ذکر نام استادان راهنما و مشاور و داور و همچنین تأیید کتبی استاد راهنما ضروری است.
متن مقاله باید به ترتیب، شاملِ «عنوان»، «چکیده»، «سه تا پنج واژة کلیدی از متن مقاله»، «مقدّمه»، «روش بررسی»، «بحث و نتیجه‌گیری و تشکّر»، «فهرست منابع طبق راهنمای شیوة ارجاع» و «چکیدة انگلیسی» باشد.
چکیدة انگلیسی باید عیناً ترجمة همان چکیدة فارسی باشد.
جدولها، تصاویر و نمودارها با ذکر عنوان در بالای آن و توضیحات و ذکر منبع در زیر آورده شود.
نقل قول های مستقیم بیش از سه سطر باید به صورت جدا از متن اصلی و با یک سانتیمتر تورفتگی از هر طرف و با همان قلم متن،ولی به اندازۀ 12نگاشته و در انتهای آن مشخصات منبع درج شود.
ویژگیهای جزئی مقالة مورد پذیرش
در تهیة مقاله، رعایت جزئیّات زیر ضروری است:
ـ «عنوان» شاملِ موضوع مقاله، نام و نام‌خانوادگی نویسنده و مرتبة علمی و دانشگاه محل تدریس و تحصیل وی است؛ عنوان مقاله، باید گویا و بیانگر محتوای نوشتار باشد.
ـ «چکیده» شرح مختصر، امّا جامعی از مسائل محتوایی و نوشتاری است و شامل بیان مسئله، هدف، ماهیت پژوهش، نکته‌های مهم و نتیجة بحث است. قابل ذکر است چکیدة مقاله نباید از 150 واژه (ده سطر) بیشتر باشد.
ـ «واژه‌های کلیدی» شامل سه تا پنج واژه تخصصی که بسامد و اهمیّت آن در متن مقاله بیش از سایر واژه‌هاست.
ـ «مقدمه» شامل طرح مسئلة اصلی مورد پژوهش و هدف پژوهشگر از بررسی و انتشار آن است؛ در این بخش در صورت امکان باید به اجمال، سوابق پژوهشی در حیطة مسئلة مورد نظر مطرح شود.
ـ «روش بررسی» شامل ذکر بسیار مختصر روش نویسنده در پژوهش و ذکر نوآوریهای وی در این زمینه است.
ـ «نتیجه» شامل متن اصلی مقاله و بحث و نتیجه‌گیری با روش منطقی و مفید و روشنگر مسئلة مورد پژوهش است و میتواند با جدول، تصویر، و نمودار و... همراه باشد.
شیوة ارجاع به منابع و پژوهشها
ارجاعات مندرج در مقاله، مستند و مبتنی بر منابع باشد و کوشش شود از معتبرترین منابع استفاده شود.
هرگاه از مراجعی، چند چاپ موجود باشد، استفاده از چاپ انتقادی، اولی و مرجّح است.
دربارۀ آثار مفقود و نیز منسوب، به منابعی که از آنها یاد کرده و یا توضیحی داده‌اند، ارجاع داده شود.
ارجاع داخل متن مقاله: نام اشهر (خانوادگی) مؤلّف: [نام کوچک مؤلف، در صورتِ اشتراک نام اشهر وی با نام اشهرِ نویسندگان دیگر مراجع که در مقاله از آن استفاده شده]، عنوان کتاب یا مقالة مورد استفاده، [در صورت تعدّد منابع مورد استفاده مؤلّف]، جلد، صفحه (یا صفحاتِ) منبع.
ارجاع پایانی متن مقاله (منابع و پژوهشها)
ارجاع به کتاب
ـ نام اشهر (نام‌خانوادگی) مؤلّف، نام کوچک مؤلّف، نام کتاب، نام و نام اشهر (خانوادگی) مترجم یا مصحّح و...، نوبت چاپ، نام نشر، محل نشر، تاریخ نشر.
ارجاع به نسخههای خطّی و اسناد تاریخی و نسخههای عکسی و میکروفیلم
ـ نام اشهر (نام‌خانوادگی) مؤلّف، نام کوچک مؤلّف، نام کتاب یا رسالۀ خطّی یا نسخۀ عکسی، شمارۀ نسخه، محل نگهداری. (در ارجاع به اسناد تاریخی، عنوان سند، شمارۀ طبقهبندی و دسترسی، نام آرشیو، و برای میکروفیلمها افزون بر مشخّصات کامل کتاب، ذکر شمارۀ میکروفیلم و محل نگهداری ضروری است).
ارجاعبه مقالات دانشنامه‌ها (دایرةالمعارفها)، فصلنامه‌ها، مجلّات و نشریه‌های دیگر
ـ نام اشهر (خانوادگی) مؤلّف، نام کوچک مؤلّف، عنوان مقالة مورد استفاده در داخل گیومه، نام و نام اشهر (خانوادگی) مترجم، عنوان اصلی دانشنامه، فصلنامه، مجله و... مورد استفاده دورة و شمارۀ انتشار آن، محل نشر، نام ناشر، تاریخ نشر.
نکات دیگر در باب ارجاع به منابع
ـ پس از بیان هر مطلب، ارجاع آن در داخل متن در پرانتز ذکر شود.
ـ شمارۀ جلد و صفحۀ منابع فارسی از راست به چپ نوشته میشود؛ مثلاً، (زرینکوب، ج2، ص 25)
ـ شمارة جلد و صفحة منابع لاتین از چپ به راست و با ارقام لاتین می‌آید؛ مثلاً، (Browne,v. 3, p.50).
ـ اسامی لاتین و دیگر نامهایی که تلفّظ آنها دشوار باشد، با حروف لاتین در مقابل آن و در داخل پرانتز ذکر میشود.
ـ منابع مقاله به صورت الفبایی و بر اساسِ نام مؤلّف تنظیم میشود؛ منابعی که در پایان مقاله ذکر می شود، باید همان منابعی باشد که در داخل متن استفاده شده است، از این‌رو، اگر منبعی تنها در پایان مقاله ذکر شود، امّا در داخل متن بدان ارجاع داده نشده باشد، از منابع پایانی حذف خواهد شد.
ـ در صورتی‌که مؤلّف منبع اثر، معلوم نباشد، نام اثر جایگزین نام مؤلّف می شود.
ـ عنوان کتاب ها و مقاله‌ها در منابع پایان مقاله به طور کامل ذکر خواهد شد.
ـ منابع غیر فارسی، پس از منابع فارسی و به ترتیب، عربی، انگلیسی، فرانسوی و... آورده شود.
ـ هر توضیح دیگری غیر از ارجاع به منابع مورد استفاده، در پی‌نوشت ذکر شود.
ابتدای صفحه