شرایط پذیرش مقاله در دوفصلنامة پژوهشهای علوم تاریخی
دوفصلنامة پژوهشهای علوم تاریخی دانشکدة ادبیّات و علوم انسانی دانشگاه تهران، نشریه‌ای علمی ـ پژوهشی است که شرایط پذیرش مقاله در آن به شرح زیر است:
1. شرایط کلی
- مقاله باید نتیجۀ تحقیقات نویسنده/ نویسندگان باشد.
- مقاله نباید در نشریة دیگری منتشر شده باشد و تا اتمام داوری نیز نباید به مجلّۀ دیگری فرستاده شود.
- پذیرش علمی مقاله پس از تأیید هیئت داوران، به آگاهی نویسنده خواهد رسید.
- چاپ مقاله، منوط به تأیید نهایی هیئت تحریریّة مجله است.
- مسئولیت مطالب و محتوای مقاله بر عهدۀ نویسنده/ نویسندگان است.
- مقاله نباید از ۲۰ صفحة استاندارد نشریّه بیشتر باشد.
- نام کامل نویسنده/ نویسندگان، مرتبة علمی، دانشگاه محل تدریس یا تحصیل، رشتة تحصیلی، رایانامه و شمارة همراه و نشانی پستی نویسنده باید در صفحۀ جداگانهای ضمیمه شود.
- نویسندگان مقاله نباید بیشتر از دو نفر باشند.
- ویراستار مجلّه در ویرایش ادبی و فنی مقاله بدون تغییر محتوای آن آزاد است.
- ارسال مقاله تنها از طریق سامانۀ مجلۀ پژوهشهای علوم تاریخی دانشگاه تهران به نشانی https://jhss.ut.ac.ir امکانپذیر است (برای این کار ابتدا باید از طریق گزینۀ «ورود به سامانه» در سامانة مذکور ثبتنام کنید).
- عناوین جدولها با ذکر شماره در بالا و تصاویر، نقشهها، طرحها و نمودارها با ذکر شماره (توضیحات و ذکر منبع) در زیر آورده شود.
2. اجزای مقاله
- عنوان: عبارت از نام کلّی مقاله که گویا و بیانگر محتوای مقاله است.
- مشخصات نویسنده: شاملِ نام و نامخانوادگی نویسنده، مرتبة علمی، رشتۀ تحصیلی، دانشگاه محل تدریس یا تحصیل، ایمیل و شمارة همراه (این مشخصات در فایل اصلی مقاله نباید قید شود، بلکه در صفحهای مجزا باید فرستاده شود).
- چکیده: شرح جامعی از مقاله با واژههای محدود شامل بیان مسئله، هدف، روش تحقیق و یافتههای پژوهش (تعداد واژههای چکیده باید بین 200- 250 واژه باشد).
- واژههای کلیدی: شامل پنج تا هفت واژة تخصصی است که بسامد و اهمیّت آن در متن مقاله بیش از سایر واژههاست.
- مقدمه: شامل طرح مسئلة اصلی و هدف پژوهش است؛ در این بخش باید به اجمال، سوابق پژوهشی در حیطة مسئلة موردنظر، روش بررسی و پرسشهای پژوهش مطرح شود.
- پیکرة اصلی: عبارت از متن اصلی مقاله، مبانی نظری، بحث و تحلیل، تقسیم‌بندی‌های محتوایی و... است.
- نتیجه: شامل نتایج منطقی و مفید مقاله که برآمده از بحث اصلی مقاله است.
- پینوشت: در صورت وجود توضیحات ضروری پس از نتیجه میآید.
- منابع: فهرستنویسی ارجاعات مقاله بر مبنای شیوهنامۀ مجلّه.
- چکیدۀ انگلیسی: چکیدة انگلیسی باید عیناً ترجمة چکیدة فارسی باشد و باید مانند سایر اجزا در فایل اصلی مقاله (انتهای مقاله) قرارگیرد.
3. شیوۀ تنظیم متن
- مقاله باید بر صفحة کاغذ A4، با قلم (فونت) «ب نازنین 13» (B Nazanin)، فاصله بین خطوط یک و در محیط واژه‌‌پرداز 2010 (word 2010) نوشته شده باشد. همچنین فاصله از بالا و پایین صفحه 5 سانتیمتر و از راست و چپ، هرکدام 4/5 سانتیمتر باشد.
- چکیده، واژههای کلیدی، منابع، ارجاعات داخل پرانتز، شعرها و هر مطلبی که درون پرانتز بیاید، باید با اندازۀ 11 نوشته شود.
- ابتدای هر بند، با نیم سانتیمتر تورفتگی شروع شود؛ البته سطر نخستِ زیر هر عنوان نباید تورفتگی داشته باشد.
- نقلقولهای مستقیم بیش از پنج سطر، جدا از متن اصلی و با یک سانتیمتر تورفتگی از هر طرف و با همان قلم، ولی با اندازۀ 11 نوشته شود.
- تلفظ اسامی لاتین و نامهای دشوار، در متن مقاله با حروف لاتین در مقابل آنها و داخل پرانتز ذکر شود.
- بخشهای مقاله با بخش 1 که به مقدمه اختصاص دارد، شروع میشود. عنوان هر بخشِ اصلی و زیربخشها باید با یک سطر سفید از متن قبلی جدا و سیاه (بولد) نوشته شوند.
- زیربخش‌های هر مقاله نباید از سه لایه تجاوز کند؛ مثال: 3-1-4. که بیانگر زیر بخشی از بخش سوم مقاله است.
- شمارۀ پینوشتها از آغاز تا پایان مقاله باید دنبالهدار باشد و از افراط در دادن پینوشت اجتناب شود. ضمناً تأکید میشود برای شمارة پینوشتها از ابزار refrences استفاده نکنید، بلکه بهصورت دستی شمارة موردنظر را تایپ کنید و با ابزار superscriptکه به شکل ایکس به توان 2 در برگة home نرمافزار وُرد وجود دارد، عدد تایپشده را کوچک کنید و در گوشة بالای متن قراردهید؛ بهطوریکه درست مانند شمارة ارجاع با استفاده از ابزار رفرنس میشود.
- درصورت استفاده از اختصارات ناآشنا، فهرست آنها قبل از نخستین کاربرد، در پینوشت ذکر شود.
- کلیۀ مثال‌ها، نمودارها و تصاویر باید دارای شمارۀ پیاپی باشد.
- چنانچه نویسنده یا نویسندگان در تهیّۀ مقاله از منابع مالی سازمان یا نهادهای خاصی استفاده کردهاند، در پینوشت به این مطلب اشاره شود.
4. شیوة ارجاع به منابع
4-1. ارجاع داخل متن مقاله
- نامخانوادگی مؤلّف یا نام معروف، تاریخ نشر اثر: جلد/صفحه یا صفحات. نیازی به نوشتن «ج» برای جلد و «ص» برای شمارة صفحات نیست. همچنین شمارة صفحات از راست به چپ نوشته شوند؛ مثال: (ابوشامه، 1418: 293/4-294).
- درصورتی که به دو یا چند اثر چاپ‌شده از یک مؤلّف در یک سال ارجاع داده شود، لازم است ابتدا در منابع پایانی، با نوشتن «الف»، «ب» و... در کنار سال چاپ، آنها را از هم متمایز کنید و سپس در منابع داخلی، بعد از نامخانوادگی مؤلّف، سال چاپ به همراه «الف»، «ب» یا... نوشته شود؛ برای مثال (زرینکوب، 1368 الف: 26)
- ارجاع به اسناد تاریخی: (عنوان سند، شمارة سند: برگ)
- نقلقول مستقیم باید داخل گیومه قید شود و نشانی آن بهترتیب گفته‌شده، داخل پرانتز قرارگیرد.
4-2. ارجاع پایانی (منابع)
4-2-1. ارجاع به کتاب
ـ نامخانوادگی مؤلّف یا نام اشهر، نام مؤلّف، نام کتاب، نام و نامخانوادگی مترجم یا مصحّح، جلد، نوبت چاپ، محل نشر، نام نشر (بدون ذکر واژۀ «انتشارات»)، تاریخ نشر.
- نام کتاب کج (ایرانیک) نوشته میشود؛ بنابراین، از سیاهکردن (بولد) یا قراردادن آن در گیومه پرهیز کنید.
- در صورتیکه مؤلّف منبع معلوم نباشد، نام اثر جایگزین نام مؤلّف میشود.
4-2-2. ارجاع به مقاله
ـ نامخانوادگی مؤلّف، نام مؤلّف، عنوان مقالة مورد استفاده در داخل گیومه، نام و نامخانوادگی مصحّح یا مترجم، عنوان اصلی دانشنامه یا فصلنامه و مجله (ایرانیک و بدون ذکر واژۀ مجلّه)، دوره یا سال انتشار، شماره، شمارة صفحات مقاله (بدون ذکر حرف «ص»)، تاریخ نشر اثر.
4-2-3. ارجاع به پایاننامه
ـ نامخانوادگی مؤلّف، نام مؤلّف، عنوان رساله، مقطع دفاع شده، نام و نامخانوادگی استاد راهنما، نام دانشگاه و دانشکدۀ محلّ تحصیل دانشجو، سال دفاع.
- نام رسالۀ دکتری کج (ایرانیک) نوشته میشود و عنوان پایاننامۀ کارشناسی ارشد در گیومه قرار می‌گیرد.
4-2-4. ارجاع به نسخۀ خطّی و اسناد
ـ نسخة خطی: نام مشهور مؤلّف، نام مؤلّف، نام کتاب یا رسالۀ خطّی یا نسخۀ عکسی، شمارۀ نسخه، محلّ نگهداری.
- سند تاریخی: عنوان سند، شمارة طبقهبندی، محل نگهداری.
- در ارجاع به اسناد تاریخی، عنوان سند، شمارۀ طبقهبندی و دسترسی، نام آرشیو و برای میکروفیلمها افزون بر مشخصات کتاب، ذکر شمارۀ میکروفیلم و محلّ نگهداری ضروری است.
4-2-5. ارجاع به وبگاه های اینترنتی
ـ نامخانوادگی مؤلّف، نام مؤلّف، عنوان مقاله یا اثر (داخل گیومه)، نشانی الکترونیکی وبگاه، تاریخ درج مطلب در وبگاه.
5. نکات دیگر دربارة ارجاعات و منابع
- ارجاعات مندرج در مقاله، باید مستند و مبتنی بر منابع باشد و کوشش شود از معتبرترین منابع استفاده شود.
- هرگاه از مراجعی چند چاپ موجود باشد، استفاده از چاپ انتقادی، اولی و مرجّح است.
- دربارۀ آثار مفقود و نیز منسوب، به منابعی که از آنها یاد کرده و یا توضیحی داده‌اند، ارجاع داده شود.
- هر توضیح اضافی دیگری غیر از ارجاع به منابع، در پینوشت ذکر شود.
- از شمارهگذاری یا قرادادن خط تیره در آغاز مدخلهای فهرست منابع پرهیز شود.
- منابع مقاله به صورت الفبایی و براساسِ نام خانوادگی مؤلّف تنظیم میشود.
- منابعی که در پایان مقاله ذکر میشود، باید همان منابعی باشد که در داخل متن استفاده شده است؛ ازاینرو، اگر منبعی تنها در پایان مقاله ذکر شود، امّا در متن بدان ارجاع داده نشده باشد، باید از منابع پایانی حذف شود.
- عنوان کتابها و مقالهها در منابع پایان مقاله بهطور کامل ذکر شود.
- در فهرست منابع ابتدا منابع فارسی و عربی در یک بخش میآید و سپس منابع انگلیسی، فرانسوی و... در بخشی جداگانه ذکر میشود.
- در فهرست منابع، فهرست مقالات و اسناد نباید از فهرست کتابها جدا نوشته شود.
- در فهرست منابع درصورتیکه مشخصات منبعی بیش از یک سطر شد، برای سطر دوم نیم سانتیمتر تورفتگی ایجاد شود.
6. علائم اختصاری
هـ.ش: هجری شمسی هـ.ق: هجری قمری
ق.م: قبل از میلاد م: میلادی
د: دوره ش: شماره فو: وفات
همان: منبع پیشین همانجا: همان منبع، همان جلد و همان صفحه
ابتدای صفحه