نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

• حسین بادامچی

دانشیار گروه تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، تهران ، ایران

چکیده

در سده‌ اخیر، تاریخ ماد همواره بر دو دسته از منابع اصلی استوار بوده است: روایت‌های یونانی، به‌ویژه تاریخ هرودوت، و منابع خط میخی که شامل منابع آشوری و بابلی می‌شود. در گذشته، نویسندگانی مانند دیاکونوف ساختار اصلی روایت خود را از هرودوت می‌گرفتند و از منابع خط میخی برای تکمیل جزئیات استفاده می‌کردند. اما با تحقیقات جدید و پیشرفت‌های مطالعات خط میخی، این روش به‌طور جدی مورد تردید قرار گرفته است. مقاله حاضر چهار موضوع اصلی روایت هرودوت را در پرتو منابع خط میخی مورد بررسی قرار می‌دهد. این چهار موضوع عبارتند از: ماهیت امپراتوری، وجود سلسله شاهان مادی، تعداد شاهان مادی، و رابطه خویشاوندی و تحت الحمایگی کورش با آخرین شاه مادی. این مقاله با استناد به منابع خط میخی، به‌طور مستقل بررسی می‌کند که چگونه در اواخر سده هفتم پیش از میلاد، با متحد شدن مادها، نیرویی تازه در خاور نزدیک باستان شکل گرفت که به سقوط بزرگ‌ترین امپراتوری آن زمان انجامید. علاوه بر این، نویسنده بررسی می‌کند که آیا در داخل ایران تا زمان ظهور هخامنشیان، حکومت یکپارچه‌ای وجود داشته است یا خیر. این تحقیق فرض می‌کند که منابع آشوری و بابلی به دلیل هم‌زمانی با وقایع تاریخی، نسبت به منابع یونانی اولویت دارند و می‌توان گرایش‌های سیاسی و دینی را در تألیف این منابع تشخیص داد.

کلیدواژه‌ها

• مادها
• بابلی‌ها
• آشوری‌ها
• کورش
• امپراتوری

موضوعات

• تاریخ

عنوان مقاله [English]

The Portrayal of the Medes and the Rise of Government in Pars in Neo-Assyrian and Neo-Babylonian Sources

نویسنده [English]

• Hossein Badamchi

Associate Professor, Department of History, Faculty of Literature and Humanities, University of Tehran, Tehran, Iran

چکیده [English]

The reconstruction of Median history in modern scholarship primarily relies on two main sources: the Greek narrative, particularly Herodotus' Histories, and the Neo-Assyrian and Neo-Babylonian sources written in cuneiform. Scholars like Diakonoff (1956) regarded Herodotus as providing "the only genuine coherent history of Media." Despite his extensive use of cuneiform records related to Media, Diakonoff still validated the key events of Median history primarily through Herodotus. This reliance on Greek sources, while valuable, has shaped modern interpretations of the Median kingdom, often overshadowing the wealth of information found in contemporary cuneiform texts. This essay critically re-examines four fundamental aspects of the Median kingdom as described by Herodotus, revisiting these themes in light of cuneiform evidence. The aspects explored include four critical issues: the establishment of an empire by the Medes, the existence of a unified Median royal dynasty, the number of kings who ruled Media and their familial relationships, and whether or not the kingdom of Cyrus the Great was a vassal of Media before its rise.



Additionally, the present essay delves into the political and military developments of the late seventh century BCE, when a new force emerged in the Ancient Near East, leading to the eventual downfall of the Neo-Assyrian Empire. It argues that cuneiform sources should be prioritized over Greek accounts due to their closer proximity to the events they describe, thus offering a more direct view of Median history. The analysis also considers the biases inherent in both the Greek and cuneiform narratives, acknowledging how political and religious motives may have influenced their portrayals of events. Ultimately, the essay calls for a more nuanced understanding of the Medes, suggesting that a combination of both Greek and cuneiform sources, when critically analyzed, can offer a more comprehensive, balanced reconstruction of Median history, culture, politics, and lasting legacy.

کلیدواژه‌ها [English]

• Medes
• Neo-Babylonian
• Neo-Assyrian
• Cyrus
• empire