اسماعیل سنگاری؛ فرزاد رفیعی فر
چکیده
افلاطون در رسالة منکسنوس ضمن شرح گفتگویی میان سقراط و جوانی موسوم به منکسنوس، خطابه‌ای در رثا و ستایش شهیدان جنگی آتنی نقل کرده و تدوین آن را به آسپاسیا، معشوقة پریکلس سیاستمدار شهیر آتنی منسوب می‌کند. ...
بیشتر
افلاطون در رسالة منکسنوس ضمن شرح گفتگویی میان سقراط و جوانی موسوم به منکسنوس، خطابه‌ای در رثا و ستایش شهیدان جنگی آتنی نقل کرده و تدوین آن را به آسپاسیا، معشوقة پریکلس سیاستمدار شهیر آتنی منسوب می‌کند. در خطابة مذکور دلاوری‌ها و عملکرد جنگاوران آتنی در برابر سپاهیان هخامنشی به مثابة برگی زرین در تاریخ این دولت-شهر ستوده شده است. اشارات موجود در این خطابه بیش از هر چیز از روایتی پذیرفته شده و نظرگاهی کانونی در باب نبردهای هخامنشیان و یونانیان پرده برمی‌دارد که به طور ویژه از سوی خطیبان و سیاستمداران آتنی مورد تأیید قرار می‌گرفت. در حقیقت خطابة منسوب به آسپاسیا که با توجه به شواهد موجود بر اساس اسلوب و چارچوب متداول خطابه‌های تدفین سربازان درگذشتة آتنی به رشتة تحریر درآمده است، نگرش مورد تأیید و دلخواه آتنی‌ها از رویارویی‌های نظامی یونانیان در برابر قوای نظامی هخامنشیان را بازنموده و بدین‌سان نمایانندة سیمایی منحصر به فرد، محدود به مکان و زمانی مشخص و متمایز، از ساختار نظامی و سیاسی فرمانروایی هخامنشی در نظر اهالی آتن، معاصر حیات این شاهنشاهی است. در پژوهش حاضر جنبه‌های مختلف این نگرش با استفاده از شیوة مطالعات توصیفی-تحلیلی بررسی شده و سیمای پذیرفته شدة هخامنشیان در اندیشة سیاسی معاصران آتنی آن در بوتة نقد و ارزیابی تطبیقی با سایر منابع موجود قرار گرفته است.
