نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

استادیار گروه ایران‌شناسی و تاریخ دانشگاه میبد

چکیده

خدای‌نامه‌ها حاصل جریان تاریخ‌نگاری قرون پایانی حکومت ساسانی هستند. هرچند اصل خدای‌نامه‌ها ازمیان‌رفته‌اند، امّا منابع برگرفته از آنها چون شاهنامه و تواریخ اسلامی دربردارندة نگاه و رویکرد خاص ساسانیان به اشکانیان است؛ بنابراین، مهمّ‌ّترین منابع برای دستیابی به متأخرترین گزارش‌های ساسانی دربارة تاریخ اشکانیان، نوشته‌های مورخان اسلامی سدة سوم تا پنجم هجری است که مطالب خود را از خدای‌نامه‌ها و دیگر نوشته‌های تاریخی ساسانیان متأخر گرفته‌اند. در این منابع، ساسانیان نگاه دوگانه و متناقضی به اشکانیان دارند؛ از یک­­سو، مطابق اندیشة سیاسی ایران باستان و سنت‌های شاهی، اشکانیان در سلسله انساب شاهان اسطوره‌ای ایران قرارمی‌گیرند که به­ علت دراختیارداشتن مرکزیت ایران، شایستگی تصاحب قدرت سیاسی را به­دست­آورده بودند؛ از سوی دیگر، نوع حکومت و نگرش دینی آ‌نها در این منابع، موردنکوهش و مذمت قرارگرفته است. این در حالی است که مطابق شواهد و نشانه‌های بسیار، در قرون پایانی حکومت ساسانی، خاندان‌های مهمّ اشکانی به‌عنوان صاحب‌منصبان بلندپایة کشوری و لشکری حضور دارند و منشأ خدمات مهمّ قرارمی‌گیرند. پژوهش حاضر در پی آن است که با رویکردی توصیفی-تحلیلی به روایت‌های موجود، نگاه دوگانه و متناقض ساسانیان را دربارة اشکانیان تحلیل کند. نتایج نشان می‌دهد که جعل و تحریف وقایع تاریخ اشکانیان و خلق تضاد و تقابل شدید و اغراق‌آمیز میان ماهیت دو نظام حکومتی اشکانی و ساسانی در منابع تاریخ­نگارانة عصر ساسانی، معلول جریان تاریخ‌نگاری ساسانیان در قرون پایانی حکومتشان است.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

An Analysis of the Dual and Paradoxical View on the Parthians in the Sassanid Sources (National Narrations and Islamic Chronicles)

نویسنده [English]

  • Shahnaz Hojati Najafabadi

Assistant professor in History and Iranology, University of Meybod

چکیده [English]

Khwadāy-Nāmags are the result of the Sassanid Empire chronicling during the last centuries of their government. Although the genuine Khwadāy-Nāmags have been demolished, but the resources derived from them, such as the Shahnameh and the Islamic chronicles, show the Sassanid approach to the Parthians. So, to obtain the latest reports of the Sassanid era about the Parthians' history, it can be said that the most important sources are the works of Islamic historians who lived between the third to the fifth Hijri centuries and used the Khwadāy-Nāmags and other historical records produced in the mentioned era. The dual and paradoxical view of the Sasanians about the Parthians is distinguishable in these sources; on the one hand, according to the ancient Iranian political thoughts and the kingdom traditions, the Parthians stood in the genealogic dynasty of Iran's mythical kings, who had deserved to take the political power due to the possession of power in central Iran,  and, the type of their government and their religious attitude have been criticized and denounced in these resources, on the other hand. According to many evidences, however, in the late centuries of the Sassanid rule, the famous Parthian families were among the high-ranking civil and military officials who provided important services. Through a descriptive-analytic approach to remaining narratives, the present study is to analyze the dual and paradoxical viewpoint of the Sassanians about the Parthians. The results show that the falsification and distortion of the Parthian history events and what can be recognized as an exaggerated and extreme confrontation between the natures of these governmental systems in Sassanian history are because of the chronicling manners the Sassanians used during the last centuries of their rule.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Sassanians
  • Islamic Histories
  • Khwadāy-Nāmag
  • National Narratives
  • Parthians
ابن­اثیر، عزالدین، تاریخ الکامل، ترجمة سیدحسن روحانی، تهران، جلد اول، اساطیر، 1383.
ابن­بلخی، ابوزید احمد، فارس­نامه، تصحیح و تحشیة منصور رستگاری، شیراز، بنیاد فارس­شناسی، 1384.
ابن­مسکویه، احمد بن محمد رازی، تجارب الامم فی اخبار الملوک العرب و العجم، به کوشش رضا انزابی نژاد و یحیی کلانتری، مشهد، علمی و فرهنگی، 1376.
 بلعمی، ابوعلی محمد بن محمد، تاریخ بلعمی، تصحیح ملک‌الشعرای بهار و محمد پروین گنابادی، تهران، هرمس، 1386.
بیرونی، ابوریحان، آثار الباقیة عن القرون الخالیة، ترجمة اکبر دانا سرشت، تهران، امیرکبیر، 1377.
پورداود، ابراهیم، یشتها، به کوشش ابراهیم فره­وشی، تهران، دانشگاه تهران، 1356.
تفضلی، احمد، تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام، تهران، سخن، 1378.
ثعالبی، ابومنصور عبدالملک، تاریخ ثعالبی (غرر اخبار ملوک الفرس و سیرهم، ترجمة محمد فضائلی، تهران، نقره، 1368.
جعفری دهقی، محمود، «تاریخ سیاسی اشکانیان»، تاریخ جامع ایران، جلد2، تهران، مرکز دایرة­المعارف بزرگ اسلامی، 265-370، 1394.
 اصفهانی، ابوعبدالله حمزه، سنی ملوک الارض و الانبیاء (تاریخ پیامبران و شاهان)، ترجمة جعفر شعار، تهران، امیرکبیر، 1367.
خطیبی، ابوالفضل، «اشکانیان در حماسه ملی»، تاریخ جامع ایران، جلد2، تهران، مرکز دایرة­المعارف بزرگ اسلامی، 371-420، 1394.
 دینکرد چهارم، آوانویسی، ترجمة واژه‌نامه، پژوهش مریم رضایی، تهران، علمی، 1393.
 دینوری، ابوحنیفه، اخبارالطوال، چاپ هشتم، ترجمة محمود دامغانی، تهران، نی، 1366.
زرین­کوب، روزبه، «خدای‌نامه»، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد22، تهران، مرکز دایرة المعارف بزرگ اسلامی، 1367.
ـــــــــــــ، «تاریخ سیاسی ساسانیان»، تاریخ جامع ایران، جلد2، تهران، مرکز دایرة­المعارف بزرگ اسلامی، 461-574، 1394.
زند بهمن یسن، تصحیح محمدتقی راشد محصل، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی،1370.
شهبازی، علیرضا شاپور، «خدای­نامه در متن یونانی»، پنجاه­وپنج گفتار پژوهشی به یاد دکتر پرویز خانلری، به کوشش ایرج افشار، تهران، 579-586، 1376.
 طبری، محمد بن جریر، تاریخ الرسل و الملوک، جلد2، چاپ دوم، ترجمة ابوالقاسم پاینده، تهران، اساطیر، 1362.
 عهد اردشیر، پژوهنده عربی احسان عباس، ترجمة محمدعلی امام شوشتری، تهران، انجمن آثار ملی، 1348.
فردوسی، ابوالقاسم، شاهنامه، براساس شاهنامه چاپ مسکو و نسخة ژول مول به کوشش پروانه طاهری، تهران، شقایق، 1386.
فرنبغ دادگی، بندهشن،گزارنده مهرداد بهار، تهران، توس، 1385.
قزوینی، یحیی بن عبدالطیف، لب التواریخ، تهران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، 1363.
 کارنامه اردشیر بابکان، به اهتمام محمدجواد مشکور، چاپ دوم، تهران، دنیای کتاب، تهران، 1369.
کریستن سن، آرتور، کیانیان، ترجمة ذبیح­اله صفا، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1336.
ـــــــــــــ، ایران در زمان ساسانیان، ترجمة رشید یاسمی، تهران، دنیای کتاب،1375.
 گردیزی، ابوسعیدعبدالحی، زین الاخبار، تصحیح عبدالحی حبیبی، تهران، بنیاد فرهنگ ایران، 1347.
مسعودی، علی بن حسین، مروج الذهب و معادن الجوهر، چاپ چهارم، ترجمة ابوالقاسم پاینده، تهران، علمی و فرهنگی، 1374.
ـــــــــــــ، التنبیه و الاشراف، ترجمة ابوالقاسم پاینده، تهران، علمی و فرهنگی، 1349.
منهاج سراج، طبقات ناصری، چاپ سوم، کابل، بنیاد فرهنگی جهانداران غوری، 1391.
 نامه تنسر به گشنسب، تصحیح مجتبی مینوی، تهران، خوارزمی، 1354.
یارشاطر، احسان، «تاریخ ملی ایران»، از سلوکیان تا فروپاشی دولت ساسانیان؛ پژوهش دانشگاه کیمبریج، جلد3، گردآورنده احسان یارشاطر، ترجمة حسن انوشه، تهران، امیرکبیر، 1389.
یعقوبی، احمد بن اسحاق، تاریخ یعقوبی، چاپ نهم، ترجمة محمدابراهیم آیتی، تهران، علمی و فرهنگی، 1382.
Daryaee,T., “The Fall of the Sasanain Empire to thr Arab Muslims:From Two Centuries of Silence to Decline and Fall of the Sasanian Empire”, Journal of Persianate Studies 3, 239-254, 2010.
Gyselen,rRika, The Four Generals of the Sasanian empire: Some, sillographic evidence, vol.14 of conferenze,Rome, 2007.
Justinus,R, Epitome of Pompeius Trogsus Philippic histories,(44 Books) Translated by J.S,Watson, 1853.
Pourshariati, p. decline and fall of the sasanian empire the sasanian-parthian confedereacy and the arab conquest of iran,London newyork, 2008.
Shahbazi, A, SH, “ARSACIDS i. Origins,” Encyclopaedia Iranica, II/5, p. 525, available online at http://www.iranicaonline.org/articles/arsacids-i, 1985.
Strabo, the Geography of Strabo, Translated by Ernest Cary, Loeb Classical Library, Harward University, press, London, 1961.